روزنوشت آنان که به سرمستی ما طعنه نند

نمیدونم واقعا چه علتی داره این نوع برداشت ها 

واقعا قرار نیست حتما فکر و نظر خاصی در روابط باشه . قرار نیست هر پسر و دختری که همکلام شدند حتما به دنبال نتیجه و نظر خاصی باشند . 

یعنی اینقدر وضعیت مون خراب شده که حتی نشه به کسی توجه کرد . یعنی نمیشه دوست معمولی بود . 

من شخصا سعی میکنم روابط عمومی خوبی داشته باشم  و با اکثر آدم ها و بطور ویژه با خانم ها برخورد شاد و مناسبی داشته باشم اما این دلیل بر این نمیشه که حتما فکر و نظری در پس ذهنم هست . من واقعا این شکل نبودم و نیستم . یعنی نمی تونم باشم .خیلی خلاصه مفید این نوع روابط بلد نیستم . 

طرف صحبتم با خانم ها هست . واقعا هر مردی که با شما هم صحبت میشه حتما نظر داره ؟ واقعا اینطور شده 

من خیلی سخت پیش میاد که از کسی خوشم بیاد و اگر این  اتفاق بیافته اینقدرها جسارتش رو دارم که خیلی محترمانه عنوان کنم . قبلا اصلا این شکلی نبودم ولی الان در این روزهای اخر دهه دوم زندگیم به این جسارت و جرئت رسیدم که خواسته خودمو عنوان کنم . نهایت اینکه نه می شنوم ولی هیچ وقت سعی نکردم و نمیکنم که علاقه خودمو از شخص موردنظر مخفی کنم .

زندگی شلوغی هم نداشتم که بگم هر روز خدا با کسی بودم . نه از این خبرها نیست 

آنان که به سرمستی ما طعنه نند بگذار بمانند به خماری که ز ما هیچ ندانند.